Die betonnen pilaren, dat is de Thanon Hopeless zoals die door de Thais genoemd wordt. Een goed idee, maar helaas heeft de bouwer vergeten dat thee geld en cadeautjes niet bij de prijs inbegrepen waren. Verder heeft de opdrachtgever de opdracht een paar keer gewijzigd. De bouwer gaf er de brui aan en ging failliet. Het is goedkoper om de pilaren te laten staan dan ze te verwijderen.
Toevallig ken ik het verhaal van die flat bij Saphan Thaksin. Als je naar Pattaya gaat zie je exact dezelfde flat staan. Deze is wel afgebouwd, en bepaald niet goedkoop. (Wongamat Beach, Saranchol Conodminium.) De architect kreeg ruzie met z'n broer die ook architect is. Z'n broer zette een flat pal naast die in Pattaya, hetgeen broerlief niet waardeerde. Hij eindigde het leven van z'n vervelende broer en is nu zakjes aan het plakken in Bang Kwang.
Alle grote leegstaande gebouwen hebben hun eigen verhaal. Meestal te optimistisch investeren. Wat ik echt vreemd vind en niet begrijp is hoe Thais in onroerend goed ‘denken’. Er staat een knots van een toren op de hoek van Langsuan tegenover Central Chidlom. Het was al in gebruik, in ieder geval een deel ervan. De eigenaar ging failliet, en het pand is nu denk ik van een bank. Staat tenminste 10 jaar met plastic omhuld. Zou je aan die bank vragen: wat wil je hebben voor dat bakbeest? Dan krijg je te horen: van u, de hoofdprijs! Met andere woorden: de bank vraagt een compleet niet realistisch bedrag. Vandaar dat het zo lang leeg staat. Dat ze hun eigen kapitaal vernietigen (10 jaar geen inkomsten, wel uitgaves) deert ze totaal niet.